گفت:قبلنا یکی بودم مث خودت....زندگی رو فقط برای اینکه بگذره زندگی میکردم.....تو گذشته غرق بودم....انکار میکردم ولی رسما داشتم تو گذشته دست و پا میزدم....درست مث الانِ تو....ولی زندگی بهم یاد داد تو هرشرایط بدی هم باشم بازم احتمال بدتر هست....

گفتم:من گذشته مو فراموش کردم....

گفت:نه نکردی...نبایدم فراموش کنی....گذشته انسان هویتشه....تا وقتی بخوای فراموشش کنی بیشتر خودشو نشون میده....گاهی وقتا هم همین هویت برات درد داره....گذشته رو نذاشتن برا فراموش کردن....گفتم:هه پس چی؟؟؟؟...گفت دستتو ببین....انگشتاتو.....گف نگاشون کن هرکدوم یه شکل و قیافه دارن....یکی بزرگ...یکی چاق....یکی کوچیک....تابحال شده پیش خودت بگی کاش همشون یه شکل بودن...با همه ریخت و قیافه های عجیبشون همشون رو دوست داری...چون هر کدوم یه جایی به دردت خوردن...یه جایی به کارت اومدن....زندگیتو اون انگشتا ببین....اون انگشتا خود تویی که هر بار بسته بع شرایط به یه شکلی درومدی....یه روز دختر بابا بودی.  یه روز عروس فلانی... یه روز ناجی س شدی...یه روز کیسه بوکسش.  یه روز مامان پسرک.. یه روووززززز.... اووه یه تن و کلی نقش.. اینا نقشایی هستن که تو زندگی بهت داده شده...نمیتونی حذفشون کنی... چون هرکدوم یه دوره از زندگیتن....چون  تو همون دوره به تجربه ها و درسایی از زندگی رسیدی که زندگیتو ساختن....درک میکنی چی میگم....و من فقط سکوت وپوزخندی که از پشت تلفن نمیدیدش....گفت سعی نکن گذشته رو فراموش کنی.. سعی کن تو خودت حلش کنی.... وقتی بشه قسمتی از تو مُطیعت میشه و تحت کنترلت....دیگه همه جا نمی ایسته جلوت تا سرزنشت کنه....سوزنش جایی گیر نمیکنه...آزارت نمیده...صدا پوز خندم بلند شد هههه....مغزم فلش بک زد به چند سال پیش.... به اون مشاوری که میگفت دستت رو دوسش داری گفتم آره...گفت اگه سرطانی شد چی...اگه گفتن بِبُرش تا سرطان تمام تنت رو نگیره....این انگشتایی که این یکی مشاور میگه چسبیده به همون دست....گفت س همون دست سرطانیه...بِبُرش!!!!!  برای فاطمه تعریف کردم گفت اون موقع فرق میکرد اون موقع س معتاد بود کتک میزد،، میشکست... صدا گریه م بلند شد گفتم آره شعار خیلی قشنگه خیلییییی.... گفتنش هم به همون نسبت آسون....میگفت مشکل تو اینه که تو زندگیت هیچ هدف مثبتی نداری....گفتم داشتم بعضیا پاک شد...بعضیام خودم پاک کردمشون...